Szczerze mówiąc, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Kiedy po raz pierwszy rozmawiałam na temat mojej sytuacji z lekarzem, omówił on ze mną tylko najważniejsze kwestie i umówiliśmy się na wizytę kontrolną kilka tygodni później.

Samodzielnie poszukałam informacji i na wizycie kontrolnej zadałam mojemu lekarzowi wiele pytań. Lekarz zalecił mi program regularnego leczenia, który obejmował lek, dietę, aktywność fizyczną i suplementy witaminowe.

Nie miałam żadnego problemu z wdrożeniem planu leczenia. Jednakże wydawało mi się, że mój styl życia był wystarczająco zdrowy. Być może podjadam przekąski częściej, niż życzyłby sobie tego mój lekarz i nie ćwiczę, ale czuję się dobrze. Niczego więc nie zmieniłam.

Kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia przeczytałam opracowanie o tym, że osteoporoza jest znana jako choroba utajona — nie ma wpływu na samopoczucie, ale w przypadku złamania może mieć fatalne skutki.

Po przeczytaniu tego dokumentu, zaczęłam czytać o osteoporozie, aby dowiedzieć się więcej o tym, co mogę zrobić, aby zachować sprawność. Mimo iż nadal nie rozumiem do końca tej choroby ani jej wpływu na moje zdrowie w przyszłości, zaczęłam wprowadzać zmiany, o których wspominał mój lekarz. Było łatwiej niż się spodziewałam — i to pomaga, ponieważ nadal chcę prowadzić normalne życie. Mam na myśli więcej czasu na zewnątrz z przyjaciółmi, zabawę z wnukami oraz hodowanie jak najlepszych warzyw.

Zamierzam więc przestrzegać programu długoterminowego leczenia, który zalecił mi lekarz, i nadal szukać informacji o tej chorobie.